Het leven deed pijn…het verhaal van Ronak(deel 1)

Met een handvol antidepressiva zit Ronak op zijn bed in de instelling voor mensen met een psychische stoornis, terwijl hij vond dat hij volkomen helder van geest was. Ronak wilde al jaren niet meer leven, maar iedere keer liet hij zich overhalen geen eind te maken aan zijn leven. Het leven van Ronak stopte toen hij drie jaar was, hij pleegde zelfmoord toen hij tweeënveertig jaar was. Het leven deed pijn. Ronak vertelt zijn verhaal…

Mijn moeder die me met heel veel pijn op de wereld heeft gezet besloot me op een dag te verstoten. Ik voldeed niet aan het ideaalbeeld van mijn ouders. Als een kleine rebel kwam ik op de wereld en als een gebroken man zal ik sterven…

Mijn oma stierf op mijn derde verjaardag, vanaf die dag was mijn verjaardag een dag om triest te wezen. Mijn ouders gaven mij de schuld van de plotselinge dood van mijn oma. Als kind van drie snapte ik niet waarom ik wel jarig was maar geen cadeautjes kreeg. Op mijn verjaardag werd er vegetarisch eten klaargemaakt. Als mijn broers en zus jarig waren mochten ze op school trakteren…ik mocht niet trakteren omdat oma op mijn verjaardag is overleden. Ik vond het verschrikkelijk en heb wel eens verhaal gehaald bij mijn ouders. Eigenlijk probeerde ik mijn ouders zover te krijgen dat ook ik mijn verjaardag mocht vieren als mijn broers en zus. Ik werd als uitschot behandeld en heb op allerlei manieren geprobeerd om mijn ouders te bewijzen dat ik hun liefde waard was. Vooral mijn moeder was standvastig in haar standpunt. Beide mijn ouders waren getraumatiseerde kinderen. Was mij dezelfde lot beschoren? Ik weet niet meer hoe oud ik was toen ik voor het eerst zwaar werd mishandeld door mijn ouders…

Voor de buitenwereld was mijn moeder een zielig, zachtaardige en oh zo getraumatiseerd persoon. Binnen de muren van ons huis was mijn moeder een gewelddadige tiran die geen pardon kende. Mijn moeder leefde met veel geheimen, die vooral geheim moesten blijven voor mijn vader. Mijn vader is een simpele man die blij was met zijn leven. Mijn vader werkte voor een klein maandelijks loontje, en mijn moeder was in eerste instantie huisvrouw. We hadden geen rijk leven, maar waren een hecht gezin…althans voor de buitenwereld. Ik was de rebel van het gezin. Ik hield ontzettend veel van mijn ouders, maar ik heb ze waarschijnlijk nooit gesnapt en zij mij ook niet. Ik wilde piloot worden, maar dat mocht niet van mijn ouders. Ik denk dat mijn vader wel had gewild dat ik mijn droom zou verwezenlijken om piloot te worden, alleen had hij het geld niet om me de studie te laten doen. De wereld van ouders van qua intelligentie heel klein. Beide niet veel educatie gehad en het vastzitten in een era was de reden van hun bekrompen denkwijze. Ik zou kunnen leven met het feit dat wij het financieel niet breed hadden, als ik niet was mishandeld door mijn ouders. Met name mijn moeder was een gewelddadige vrouw. Mijn vader leefde in zijn eigen klein wereld en had vaak geen benul wat er in de wereld te koop was…arme man.

De mishandelingen vonden al heel vroeg in mijn jeugd plaats, eigenlijk niet zo lang nadat mijn oma was overleden. Ik was een bedplasser en dat was een reden voor mijn moeder om me een pakslaag te geven. Hoe meer mijn moeder me sloeg vanwege het bedplassen, des temeer ik in bed plaste. Soms probeerde ik ’s nachts mijn bed te verschonen, in de hoop dat mijn moeder niet zou opmerken dat ik weer in bed had geplast, helaas kreeg ik weer een flink pakslaag. Mijn moeder had haviksogen en oren, ze wist alles en ze zag alles. Niet, maar dan niets ontging mijn moeder. Wie was deze vrouw eigenlijk? Ik vergeet een ding te vertellen, bij ieder pakslaag die ze me gaf, zei ze ‘jij ondankbaar kind, hebt mijn moeder opgegeten. Jij hebt mijn moeder doodgemaakt. Op een dag zal ik je doodmaken!’ Als kind heb ik me vaak afgevraagd waarom mijn moeder niet van me hield. Was ik zo een stout kind? Mijn zusje die als enige dochter in het gezin was geboren, werd als een prinses behandeld. Mijn ouders vertelden graag hoe ze mijn zusje volgens de Hindoe-rituelen zouden uithuwelijken. Mijn ouders droomden van een ‘big fat Indian wedding’ voor mijn zus waarover iedereen een leven lang zou praten. Met de andere kinderen in het gezin was alles goed.

Mijn verhaal gaat met name over mijn moeder, mijn vader, mijn zusje en ik.

Ooit heb ik een tante van me in vertrouwen genomen en gezegd  dat mijn moeder en zusje twee secreten van de eerste orde zijn. Allebei zijn ze slinks en weten de hele wereld naar hun pijpen te laten dansen. Ja, stiekem nam ik, naarmate ik ouder werd, een klein groepje mensen in vertrouwen over wat er zich bij ons thuis had afgespeeld. Dat dit alles me uiteindelijk de dood in zou drijven wist ik al jaren. Niemand zal ooit kunnen begrijpen wat er in me omging, maar daar wil ik jullie niet van overtuigen. Ik wil mijn verhaal doen en voor altijd gaan rusten. Het is niet mijn bedoeling om mijn moeder en zusje in een kwaad daglicht te zetten, dat doen ze zelf al.

Als heel klein kind kon ik nergens heen als mijn moeder weer eens een keer op me beukte. Ja, ik gebruik het woord ‘beuken’, wat dat is precies wat ze deed. Geen moment stond ze erbij stil dat een kind van vier jaar wel eens kon sterven door dat gebeuk van haar. Of de riem die ze dan pakte en me lichaam bedekte met striemen van de riem. Dat deed zo een pijn, en niemand die haar kon doen stoppen. Mijn moeder was een ware duivel als ze eenmaal begon te slaan.

Na de basisschool ging ik naar de Mavo, dit was mijn eerste stap naar vrijheid. Ik ging naar een nabij gelegen dorp naar de Mavo, eindelijk zonder de haviksogen van mijn moeder op me gericht. Door de gewelddadige situatie thuis ging het leren op school maar moeizaam. Binnen korte tijd werd ik door mijn moeder als ‘dom’ bestempeld. Mijn ouders vertelden me graag hoe intelligent andere neven en nichten in de familie waren. Ik durfde bijna nooit voor mezelf op te komen en als ik het deed dan was het feest. Ik moest dan helemaal uitkleden en begon mijn moeder me met een riem te slaan. Ze ging net zo lang door totdat mijn blote lijf helemaal bedekt was met striemen. Hoe ik het ook uitgilde van de pijn, mijn moeder stopte niet. Ik viel dan op mijn knie en begon mijn moeder te smeken te stoppen, ze ging door tot de striemen begonnen te bloeden. Het was niet alleen het slaan, maar vooral de vernedering dat ik naakt moest gaan staan om de slagen in ontvangst te nemen.

Mijn leven was een ware hel geworden na de dood van mijn oma, die ik me eigenlijk niet kon herinneren. Uit de verhalen die ik van mijn ooms en tantes hoorde, kon ik uitmaken dat mijn oma een lieve vrouw was. De verhalen die mijn moeder de wereld in stuurde over mijn oma waren alles behalve positief. Ik ga het niet over mijn oma hebben, die is allang overleden en ik wil dat ze rust.

Wie is mijn moeder? Eerlijk gezegd weet ik niet wie mijn moeder is, een vrouw met meerdere gezichten zou je bijna willen zeggen. De buitenwereld kent haar als een zorgzame vrouw en moeder, maar ik weet beter. Mijn moeder is een op geld beluste vrouw, heel stiekem karakter. Ik heb nooit geweten waarom mijn moeder me zo haatte. Was het omdat mijn oma op mijn verjaardag was gestorven? Was het omdat ik gewoon mezelf wilde zijn? Was het omdat mijn moeder wist dat ik haar geheimen kende? Het gekke is, zelfs mij ooms en tantes zijn bang voor mijn moeder, niemand durfde tegen de waarheid tegen haar te zeggen.

Mijn moeder had losse handjes, ze sloeg graag…nee, ze wilde tijdens het mishandelen van me bloed en striemen zien. Ze sloeg me op plekken die bedekt werden door kleren zodat niemand ooit zou ontdekken dat ze me mishandelde. Ik hield heel veel van mijn moeder, die liefde werd onbeantwoord. Ik heb tot mijn volwassen leeftijd in bed geplast, het was juist het bedplassen die me nachtelijke pakslaag bezorgde. Ik was bang voor mijn moeder, bang dat ze me ooit zou vermoorden. Later was ik niet bang meer voor haar, maar wilde ik zelf dood. Als tiener wilde ik uit gaan net als mijn vrienden, maar dat mocht niet van mijn ouders. Heel soms ben uit huis geslopen en naar de plaatselijk kroeg geweest met mijn vrienden. Mijn moeder heeft me ooit dusdanig mishandeld en daarna in de slaapkamer opgesloten. Ik was wanhopig en kreeg het steeds benauwder in huis. ik besloot uit het raam te springen. Helaas brak mijn pols en moest mijn arm in het gips. Ik zat in die tijd op de MAVO en sjouwde met een zware boekentas naar school. Op een middag, ik liep met mijn zware schooltas richting het busstation toen er een auto stopte. Het was mijn lievelingstante die vroeg wat er met mijn arm was gebeurd. Ik vertelde haar dat ik was gevallen en mijn pols gebroken. Mijn tante vroeg of ik honger had, en ze vertelde wat ze had gekookt. Ik zei dat ik honger had en ze bracht me naar haar huis, gaf me te eten en wat geld. Ik denk dat mijn tante veel meer wist, maar niets zei. Mijn tante bracht me daarna naar het busstation, ik pakte de bus naar huis om te worden verrast. Mijn moeder had continu ruzie met iemand, dus ook met mijn tante en ik mocht geen contact met haar hebben. Ik hoopte dat mijn moeder nooit erachter zou komen dat ik bij mijn tante was geweest. Helaas wist mijn moeder het voordat ik thuis was aangekomen. Die dag hebben mijn ouders me op een beestachtige manier mishandeld. Mijn vader hield me vast terwijl mijn moeder met een riem op me sloeg. Ik bleef roepen ‘mama stop, het doet pijn. Mama stop alsjeblieft, het doet pijn.’ Mijn moeder hoorde niets, ze bleef slaan en op enig moment verloor ik mijn bewustzijn. Ik durfde vanaf die dag niet meer met mijn tante te praten.

Ik wilde niet meer bij mijn ouders wonen, het benauwde me ontzettend. Ik was zestien toen ik op mezelf ging wonen. Het leven werd alleen maar zwaarder…eenzaamheid nam mijn leven over. Mijn verleden kon ik maar niet verwerken. Soms werd ik ’s nachts wakker badend in het zweet.

Mijn leven, wat was het nog waard…?

Met liefde

Lolita Soedamah