Hoe ging het verder… …na ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw’  9

Als tolk meegereisd…een week in een fabriek doorgebracht. Een mooie ervaring.

Ik ben vaak met Dev op zakentrips geweest, maar ik begon ook te reizen als tolk. Twee keer in de maand zat ik in het vliegtuig ergens naartoe, vaak met Dev, maar ook als tolk voor bedrijven uit Europa. Dev was mijn drijfkracht, mijn mentor en mijn geliefde. Zodra ik een opdracht kreeg, besprak ik het met hem. Dev ging vaak door de contracten heen en gaf me advies als bepaalde clausules killing waren, of als ik te weinig geld zou verdienen. Hij leerde me onderhandelen, hij heeft me de fijne kneepjes van zakendoen geleerd, hij heeft me sterk gemaakt om op eigen benen te staan…dit ‘met liefde.’

Ik reisde met bedrijven naar kleine gehuchten in India, waar ik zeker vijf dagen doorbracht in een fabriek. Het was altijd een ervaring om te zien hoe de Indiase fabrieksarbeiders met elkaar omgingen. Heel anders dan in de steden van India, eigenlijk net als in Nederland. Ik werd vaak ingehuurd als tolk door bedrijven die een locatie hadden in een gehucht in India. Een van mijn mooie reizen naar zo een gehucht was met een Belgisch bedrijf. Machines waren toe aan onderhoud en reparatie. Ik werd gebeld door het zusterbedrijf in Mumbai, of ik wilde meereizen als tolk. Ik zou een week in het gehucht verblijven. Mijn eerste vraag was ‘is er daar een vijfsterrenhotel?’ De dame aan de andere kant van de lijn verzekerde me dat ze een van de beste hotels voor me zouden boeken. Ik zei ‘als ik tussen de kakkerlakken moet slapen, dan vertrek ik meteen.’ De dame moest lachen en zei ‘madam, ik verzeker u, het is een prachtig hotel en heel schoon.’ Ik vroeg een bedrag van € 1000, – per dag, exclusief eten, drinken, vervoer, en hotel, dit was op kosten van het bedrijf. Ik heb zes dagen doorgebracht in het gehucht, iedere dag werd ik van mijn hotel opgehaald om de hele dag door te brengen in de fabriek, samen met alleen maar mannen. Ik heb alle dagen samen met een stel mannen op grote machines met oorverdovend lawaai gestaan. De Indiase fabrieksarbeiders kregen instructies hoe de machines te onderhouden en repareren. Ik tolkte van Vlaams naar Hindi. Ook al verbleef ik niet in een vijfsterrenhotel, de ervaring die ik tussen de lieve Indiërs heb opgedaan zou ik voor geen goud op deze wereld willen missen. Voor de Indiërs was het makkelijk contact maken met me omdat ik eruit zag als een van hen. Er wordt zoveel verteld over armoede in India, die is er ook, maar ik heb een andere India leren kennen. Mensen die hard werken voor hun centen, en een goed leven hebben. Het deed me denken aan mijn jeugd in Suriname, we hadden geen rijk leven, maar gewoon zoals veel middenklassers. De arbeiders leefde niet in hutjes, maar in gewone huizen. Na mijn avontuur ging ik terug naar Mumbai. Niet lang na mijn terugkeer werd ik weer gebeld, of ik als tolk wilde meereizen met een groep topmensen van een heel groot bedrijf in Nederland.

Ze hadden iemand nodig die Nederlands, Engels en Hindi sprak, maar ook veel kon vertellen over de cultuur. Ik werd ingehuurd voor tien dagen, mijn prijs € 1000,- per dag exclusief eten, drinken, hotel, vervoer, dit was voor rekening van het bedrijf. Dit was een vijfsterrenreis, het begon in Delhi en zou in Jaipur eindigen. Deze reis zou een heel speciale reis worden, met een mooie herinnering voor het leven, eentje zoals in een film.

Van dit bedrijf werd een ticket naar me gemaild: Mumbai – Delhi, Jaipur – Mumbai. Ik pakte een ochtend vlucht naar Delhi, het gezelschap zou ’s nachts arriveren in Delhi. Ik had dus de hele dag om me voor te bereiden op deze tiendaagse reis. Dev vertelde me dat hij die avond een zakendiner had met een gezelschap van twaalf mensen die uit alle delen van de wereld kwamen. Dev en ik hadden afgesproken elkaar die middag in het hotel te ontmoeten en wat quality time met elkaar doorbrengen. Ik zou tien dagen niet bereikbaar zijn. We lagen in bed, en Dev vertelde dat hij me vreselijk zou missen, maar dat hij trots op me was. Ik zei ‘weet je Dev, ik wil de top bereiken. Ik ben maar net begonnen.’ Hij gaf me een kus, een kus van Dev eindigde altijd in een vrijpartij. Vaak zei Dev ‘waar was je al die jaren. Waarom heb ik je niet ontmoet toen ik jong was?’ Ik zei dan ‘het is goed, we hebben elkaar gevonden en daar ben ik dankbaar voor.’ We zeiden vaak ‘het is alsof onze lichamen en geest zijn samengesmolten.’ Voor Dev was ik niet zomaar een persoon, en voor mij was hij niet zomaar een persoon. We hebben altijd het gevoel gehad dat we elkaar al langer kenden, ook al zijn we op continenten geboren die heel ver van elkaar lagen. Hij in India en ik in Suriname. Het gevoel dat je eindelijk de persoon hebt gevonden bij wie je wilt zijn, en die bij jou wilt zijn. Dev en ik hadden zielenconnectie. Er stond me iets moois te wachten die avond…

Ik zei aan Dev ‘aangezien je met je zakenrelaties in het restaurant zal zijn, zal ik op de kamer dineren.’ Dev wilde er niets van horen, en zei ‘luister Soedamah, je kunt gewoon naar het restaurant komen om te dineren.’ Zoals ik al eerder vertelde, mijn relatie met Dev was voor de buitenwereld een goed bewaard geheim. Ik zei ‘Dev, zie je al helemaal voor je. Jij zit in een hoek te eten met je zakenrelaties, en ik in de andere hoek. Ik blijf op de kamer eten.’ Dev stond erop dat ik naar het restaurant kwam om te eten. Ohhh, wat zou dit een ongemakkelijke situatie worden.

Dev zat in het restaurant met zijn gezelschap, en ik zat al een uur te dubben of wel of niet naar het restaurant zal gaan. Ik trok de stoute schoenen aan en ging naar het restaurant, de deur werd opengehouden door twee medewerkers van het hotel. Ik liep het restaurant binnen met gebogen hoofd, en zag in mijn ooghoeken aan de linkerkant Dev met zijn gezelschap zitten. Een medewerker van het restaurant kwam naar me toe en vroeg of ik een reservering had. Ik wilde zo ver mogelijk van Dev en zijn gezelschap zitten, dus wees ik een plek aan en zei aan de medewerker ‘daar wil ik zetten.’ De man keek me aan en zei ‘madam, alle plekken daar zijn gereserveerd.’ Hij wees naar een tafel naast de tafel waar Dev met zijn zakenrelaties zat, en zei ‘we hebben hier een plek voor u.’ ik zat op een plek waar Dev en ik elkaar in de ogen konden kijken, maar dat deden we niet. Ik kreeg een sms ‘hi Soedamah…I love you.’ Ik sms’te terug ‘I’ll kill you, but I love you.’ Zowel Dev als ik hadden een pokerface tijdens het sms’en met elkaar. We keken elkaar niet aan. De mannen aan de tafel waar Dev zat waren nogal luidruchtig…zakenlui!

Ik weet niet meer wat ik had besteld, ik weet niet meer hoe het allemaal smaakte…de zenuwen gierden door mijn lijf. Ik wilde naar mijn kamer! Eindelijk was ik klaar met eten. Ik sms’te Dev ‘ik ga terug naar de kamer.’ Dev sms’te ‘ik wil je straks naakt in bed aantreffen.’ Met mijn pokerface stond ik op…

Ik kon niet anders dan langs Dev lopen om naar de uitgang van het restaurant te gaan. Ik stond op, zakte mijn hoofd zo ver mogelijk naar beneden om Dev niet in de ogen te kijken. Ik voelde de zenuwen door mijn lichaam gieren toen ik langs Dev liep…toen plots!

Dev pakte mijn hand vast, stond op en gaf me een kus op mijn wangen. Ik stond stokstijf staan. De mannen aan tafel keken met veel schrik naar Dev en ik. Er heerste plots een afschuwelijke stilte, alsof er ieder moment een bom op ons hoofd zou vallen. Ik keek naar de zakenrelaties van Dev, zij keken naar me, maar niemand kon een woord uitbrengen. Plots zei een van de mannen ‘Dev, laat de dame los. Wat doe je?’ Ik wenste op dat ik onzichtbaar was. De man vroeg ‘mevrouw, is alles goed met u? Kent u deze man?’ Voordat ik ‘ja’ wilde knikken, zei Dev ‘dit is mijn allergrootste liefde.’ Alsof alle mannen in koor aan me vroegen ‘is dat zo, mevrouw?’ Ik knikte ‘ja.’ De sfeer veranderde meteen…

De mannen zeiden ‘schuif maar aan, we willen je bewonderen.’ Een man zei ‘ik doe al jaren zaken met Dev, maar deze kant van hem kende ik niet.’ De man keek naar Dev en zei ‘mijn god, je bent echt verliefd op deze mooie vrouw.’ Dev trok me naar zich toe, en zei ‘dit is Lolita, zij is de vrouw van wie ik heel veel houd. Ik kan me een leven zonder haar niet voorstellen.’ Ik fluisterde in Dev’s oren ‘ik ga liever naar de kamer.’ Dev zei ‘ga maar, ik hou van je.’ Ik groette de heren en zei dat ik naar mijn kamer ging.

De volgende dag, ik stond op het punt me te voegen bij de groep mensen uit Nederland, toen Dev riep ‘Soedamah, een van de heren van gisteravond is aan de telefoon, en wilt even met je praten.’ Ik pakte de telefoon, en de man zei ‘madam, ik wil je vertellen dat ik nog nooit zo een romantisch moment tussen twee mensen heb gezien. Ik ben nog steeds onder de indruk van datgene wat ik heb gisteravond heb mogen aanschouwen.’ Ik bedankte de man, gaf Dev een kus en zei ‘ik moet gaan.’ Dev pakte me vast en trok me naar zich toe, keek me recht in de ogen aan en zei ‘je weet niet hoeveel ik van je hou.’ Ik wilde niet meer weggaan, wilde de hele dag met Dev in bed doorbrengen.

De reis met de groep Nederlanders was een enorm succes, hard gewerkt en weinig geslapen. In Jaipur stapte ik op het vliegtuig naar Mumbai. Weer een ervaring rijker, weer mooie herinneringen gemaakt met Dev. Oververmoeid stapte ik in het vliegtuig, eindelijk terug naar Mumbai…mijn thuis, Shanta bai, mijn bed. Ik liep naar mijn plek, toen ik opeens hoorde ‘hi Soedamah.’ Ik schrok ‘wie kende mijn naam?’ Ohhhh mijn god…het was Dev!!! Ik vroeg ‘wat doe jij hier? Waar ga ja naartoe?’ Dev lachte en zei ‘ik ga naar mijn grote liefde toe, ze woont in Mumbai. Ik miste je ontzettend, dus ben ik van Delhi naar Mumbai gevlogen, een ticket gekocht voor dezelfde vlucht waarin jij zou zitten.’ Ik wilde Dev om de hals vliegen, maar we waren in het openbaar.

Bij het schrijven van deze mooie herinneringen moet ik huilen. Ik huil van dankbaarheid, de onvoorwaardelijke liefde…

Ik heb heel veel om dankbaar voor te zijn.

Men zegt wel eens ‘achter ieder succesvolle man staat een vrouw.’

Achter mij stond een man die onvoorwaardelijk van me hield, me nooit heeft gedemotiveerd, was altijd positief met al mijn keuzen, behandelde me als zijn prinses.

Er zat een mooie stijgende lijn in mijn leven. Ik werkte als tolk/vertaler en verdiende heel veel geld.

Van een gebroken vrouw, was ik nu een vrouw van de wereld, maar het verhaal gaat verder…

Met liefde

Lolita Soedamah