Hoe ging het verder… …na ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw’ 8

Dev, de man die me onbeschrijfelijk gelukkig heeft gemaakt.

Mijn leven in Mumbai zal tot de laatste dag op aarde mijn beste herinnering zijn. Ja, ik maakte veel leuks mee, reisde veel binnen India, had een fantastische relatie met Dev…maar er was nog mijn verleden.

Ik wilde een toekomst opbouwen in Mumbai, en zei aan Dev ‘let op, binnen vijf jaar heb ik succes.’ Ik weet niet of Dev me serieus nam als ik dit zei, maar ik meende het vanuit mijn ziel. Ik wilde niet meer afhankelijk zijn van een man. Mijn mening ‘als je afhankelijk bent van een man, wordt je een bijlage.’ Ja, als ik weer een bijlage zou worden van een man dan zou het me nooit lukken succesvol te worden. Ik moest los komen van mijn verleden. Ik moest loskomen van alles en iedereen…maar hoe?

In het begin van de relatie tussen Dev en ik, kreeg ik regelmatig angstaanvallen, hysterische huilbuien, en werd ik vaak agressief. Dev zei een aantal keren, als ik sliep en hij me aanraakte, was het alsof ik angstig werd en stuiptrekkingen kreeg. Dev heeft me vaak wakker moeten maken om me te troosten, dan hield hij me heel dicht tegen zich aan. Wat voelde ik me veilig bij deze man, en de liefde is met geen pen te beschrijven. Al zou ik een encyclopedie schrijven over de liefde die Dev voor me had, zou het nog niet genoeg zijn. Deze lieve man heeft veel moeten incasseren, maar heeft me uit een diep dal getrokken…met liefde. Het was alsof Dev me weer helemaal moest opvoeden, en dat heeft hij heel goed gedaan.

Tijdens mijn huwelijk met Sunil was het heel gewoon als hij me riep, ik meteen kwam aangerend. Ik deed alles voor Sunil, zorgde voor hem alsof ik zijn moeder was. Koken, eten opscheppen, zijn bord opruimen na het eten, zorgen dat zijn thee op de juiste temperatuur was…alles, maar dan ook alles deed ik voor Sunil. Ik bediende hem op zijn wenken.

Dev en ik waren zo ongeveer een jaar met elkaar, ik woonde al in mijn appartement in Four Bungalows. Ik stond met Shanta bai in de keuken het menu voor die avond te bespreken en welke schoonmaakwerkzaamheden ze mocht doen. Plots hoorde ik Dev me roepen vanuit de slaapkamer. Ik rende naar hem en vroeg wat er was. Wat er toen gebeurde had ik nooit kunnen dromen. Dev werd kwaad op me en zei ‘ben je mijn slaaf?’ Ik keek hem verbaasd aan en zei ‘wat bedoel je? Je hebt me geroepen.’ Dev was erg boos en zei ‘iedere keer als ik je roep dan ren je als een puppy naar me toe. Je bent de hele dag bezig met voor me te willen zorgen. Luister Soedamah, als ik een bediende wilde dan kan ik het op iedere hoek in Mumbai vinden. Jij bent niet mijn bediende, je bent geen slaaf. Stop met je zo slaafs te gedragen. De hele dag vraag je aan me of alles naar wens is. Ik ben niet jouw kind, dus maak geen kind van me. Mijn moeder leeft nog, en ik wil dat je stopt met je als een slaaf te gedragen. Als ik je roep dan reageer je nooit meer. Let wel, als ik je nodig heb dan moet ik naar je toe komen, en niet jij naar me toe. Ik heb veel mensen in dienst, en die doen wat ik zeg, ze rennen als ik ze roep, de gedragen zich slaafs omdat ik hun baas ben.’ Ik voelde de tranen branden in mijn ogen en zei ‘ik bedoelde het allemaal goed.’ Dev trok me naar zich toe en zei ‘luister Soedamah, je bent mijn liefde, een van de belangrijkste personen in mijn leven. Je bent van ‘Lolita’ een ‘Madam’ geworden, en het is tijd dat jij je zo gaat gedragen.’ Ik zat met grote ogen naar Dev te staren, toen hij me een kus op mijn lippen gaf, en zei ‘ik hou teveel van je’, begon ik onophoudelijk te huilen. Dev pakte me vast en fluisterde in mijn oor ‘je moet mij als een slaaf gebruiken.’ Ik begon te lachen en zei ‘ik wil je niet als een slaaf gebruiken. Ik hou ook teveel van je.’ Dev zei toen ‘Soedamah, beloof me dat je nooit meer een slaaf zal worden van wie dan ook. Beloof me.’ Ik ging heel dicht tegen Dev liggen en zei al snikkend ‘ik beloof het.’ Dev zei ‘zo, dan laat je Shanta bai nu alle werk doen.’ Ik knikte en zei dat ik even het menu van vanavond met haar ging bespreken. Ik kwam de keuken binnengelopen en Shanta bai vroeg of alles goed was. Ik gebaarde dat alles goed was. Shanta bai was altijd blij als Dev terug ging naar Delhi, maar dat heeft ze nooit gezegd.

Dat ik vaak nog in mijn verleden zat bleek toen Dev en ik op het punt stonden om samen ergens te gaan uiteten. Hij stond in de badkamer, en ik liep de binnen om iets te pakken. Toen ik me omdraaide om de badkamer uit te lopen, pakte Dev me vast om me een kus te geven. Ik verloor mijn evenwicht en trapte per ongeluk met mijn hakken op zijn voet. Ik schrok hier zo erg van, begon te huilen en riep ‘het was per ongeluk, alsjeblieft sla me niet. Het was per ongeluk.’ Ik zette mijn handen voor mijn gezicht en ging voorovergebogen staan om de klappen van Dev op te vangen. Er gebeurde niets, maar ik durfde niet te kijken, wat als Dev me met vuisten op mijn gezicht zou slaan. Plots voelde ik hoe Dev mijn handen heel voorzichtig van mijn gezicht weghaalde. Hij keek me aan en vroeg wat er was, ik zei ‘ik heb op je voet getrapt, sla of straf me maar.’ Dev keek heel verbaasd naar me, en zei ‘moet ik je slaan of straffen?’  Dev zei ‘ik heb wil je straffen’, hij pakte me vast en begon me met veel passie te kussen. Hij zei ‘dit is je straf.’ Ik zei ‘maar dit is een beloning.’ Dev begon te lachen en zei ‘Soedamah, je hebt op mijn voet getrapt, trap honderdduizend keer op mijn voet en ik zal je kussen.’ Ik keek Dev aan en zei ‘je gaat me niet slaan of straffen? Waarom?’ Dev zei ‘Soedamah, ik ben je ex-man niet. Ik hou van jou. Je bent mijn allergrootste liefde, en als je van iemand houdt zul je de persoon met respect behandelen.’ Je ex-man hoort in het oerwoud thuis, tussen de wilde dieren. Ik vroeg aan Dev ‘waarom houd je zoveel van me?’ Dev kon geen antwoorde geven op mijn vraag, en zei ‘ik word wakker met jou in mijn gedachten, en ik ga naar bed met jou in mijn gedachten. Moet ik nog meer uitleggen?’ Dat Dev’s geduld op de proef werd gesteld…

Als Dev op zakenreis ging binnen India of Europa, dan vergezelde ik hem regelmatig. Het was tijdens een van de reizen, dit keer was het een zakenreis naar Pune (India), dat zijn geduld op de proef werd gesteld. Zoals altijd genoot ik van de reis, van de luxe waarin ik terecht was gekomen. Ik voelde me een echt verwend kind als ik met Dev was, en hij genoot omdat ik genoot. Zoals altijd werd een vijfsterrenhotel geboekt, zodat ‘Madam’ Lolita kon genieten terwijl Dev naar zijn vergaderingen ging. De eerste avond besloten we op de kamer te dineren. Dev vroeg wat ik wilde eten en duwde de menukaart in mijn handen. Ik voelde een woede in me opkomen, stond op en ging aan de andere kant van de kamer staan. Dev vroeg of ik al wist wat ik wilde eten, en ik zei ‘bestel maar wat.’ Dev zei ‘hoe moet ik weten wat jij lust. Vertel me wat je wilt eten dan bestel ik het.’ Het was alsof ik ontplofte. Ik keek hem aan en zei ‘wie ben jij om me te vertellen wat ik moet doen.’ Dev keek verbaasd en zei ‘wat is er met je?’ Deze woorden maakte me zo boos, ik pakte de geplastificeerde menukaart en slingerde het als een boemerang naar Dev. Helaas kwam de menukaart niet als een boemerang terug naar me. Het raakt Dev aan zijn rug en maakte een flinke snee. Dev’s rug begon te bloeden en ik schrok. Helemaal stokstijf stond ik te kijken, het was alsof ik opeens een standbeeld was geworden. Wat had ik gedaan, ik was als mijn ex-man geworden, ik was een agressieveling geworden. Ik was het slachtoffer geworden van huiselijk geweld en nu maakte ik zelf een slachtoffer. Ik rende naar Dev en riep ‘oh mijn god, wat heb ik gedaan. Ik ben je liefde niet waard. Ik heb je mishandeld.’ Dev vroeg of ik een pleister op de wond wilde doen, met tranen in mijn ogen deed ik een pleister op de wond, en zei ‘Dev, ik ga morgen terug naar Mumbai.’ Dev zei ‘doe niet zo gek, je gaat nergens.’ Die avond lag ik heel dicht tegen Dev aan, terwijl hij in mijn oor fluisterde ‘ik vind je sexy als je boos bent.’ Die avond besefte ik hoe beschadigd ik was door de jarenlange mishandelingen die ik moest ondergaan. Ik zei ‘Dev, ik heb hulp nodig, de jarenlange mishandelingen hebben mijn brein kapot gemaakt.’ Dev zei ‘ik ga je hieruit trekken.’

Dev heeft zich aan zijn woord gehouden. Hij zei ooit ‘ik wil zien wat sterker is, jouw agressie of mijn liefde voor jou.’ Zijn liefde heeft gewonnen.

Dankzij Dev is mijn motto voor het leven ‘Met Liefde’

Dev heeft me op alle fronten bijgestaan, het maakte niet uit wat de moeilijkheidsgraad was. Zo ook toen ik besloot mijn leven op het spel te zetten…in Luxemburg.

Sunil en ik hadden begin jaren 90 heel wat geld op een rekening in Luxemburg gezet. Bij het openen van de rekening hebben we ons handtekening gezet. Bij het weghalen van het geld zou ook allebei ons handtekening nodig zijn. Een paar jaren nadat ik was gevlucht naar India, kreeg ik een mailtje van mijn dochter, bij het mailtje was er ook een bijlage. Sunil had aan mijn dochter gevraagd me te benaderen om mijn handtekening te zetten onder een document welke hem volmacht gaf om het geld in Luxemburg weg te halen. Als reden had Sunil gegeven, hij wilde een vriend helpen om een huis in Suriname te bouwen. Ik schreef een mailtje terug naar mijn dochter waarin stond ‘dit is iets tussen je vader en ik. Blijf jij hier buiten. Ik regel het wel met je vader. Mijn dochter deed wat ik van haar vroeg. Ik belde Dev op en vertelde het verhaal, zei meteen daarna ‘Dev, ik wil het geld in Luxemburg weghalen en het aan mijn twee kinderen geven. Niemand anders heeft recht op dat geld dan mijn kinderen.’ Dev zei ‘ok, ik moet volgende maand in Luxemburg zijn voor zaken dan gaan we samen het geld voor de kinderen weghalen.’ Dev boekte een ticket voor me naar Nederland zodat ik een paar dagen met mijn kinderen kon doorbrengen. Hij zou later komen en we zouden samen afreizen naar Luxemburg.

Ik ging naar Nederland om de kinderen op de hoogte te brengen van mijn plannen. Ik sprak met hen af dat ik het geld zou verdelen en op hun rekeningen zou laten overboeken. Ik zei wel ‘als ik dit heb gedaan, zal ik meteen vertrekken naar India. Ik weet namelijk niet waar je vader toe in staat is.’ Ik nam het originele document waar de handtekening van Sunil al op stond. Mijn dochter werkte bij de bank, het was dezelfde bank waar we het geld hadden in Luxemburg. Dev kwam naar Nederland, en we gingen samen naar Luxemburg…

Ik belde de bank in Luxemburg en maakte een afspraak om het geld weg te halen.

De eerste dag in Luxemburg genoten Dev en ik van het stadje, de winkels en het eten. De tweede dag had Dev de hele dag vergaderingen, terwijl ik in mijn eentje door de stad struinde.

De dag was aangebroken om de daad bij het woord te voegen. Nu moest ik laten zien wat ik allemaal van Dev heb geleerd. Dev zei ‘je gaat in stijl naar de bank.’ Ik snapte hier niets van, totdat we buiten het hotel stonden. Dev had een grote Mercedes laten komen. Daar zat ik dan, op weg naar de bank. Ik kreeg het koud van de zenuwen toen de auto bij de bank stopte. Ik stapte uit, en samen met Dev liepen ik de bank binnen. Ik dacht ‘oh mijn god, wat doe ik hier eigenlijk.’ Ik vertelde aan de receptioniste dat ik een afspraak had, en vertelde haar de naam. Ik had mijn kinderen ondertussen op de hoogte gebracht dat ze bereikbaar moesten blijven, ik kon ze namelijk bellen. Ik werd door een medewerker gehaald en zei ‘Dev, kom met me mee.’ Dev zei ‘nee Soedamah, dit kun je zelf. Kom op, go fot it.’ Ik stapte samen met de medewerker de kamer binnen en voelde alsof mijn laatste uur was geslagen. In gedachten zei ik ‘kom op Lolita, je kunt het, je kunt het…voor je kinderen.’

Ik ging zitten, pakte het document uit mijn tas en legde het op tafel. Ik besloot eerlijk en transparant te zijn en begon mijn verhaal ‘mijn ex-man heeft jullie benaderd omdat hij het geld wil weghalen van de bank. Hij heeft zijn handtekening al gezet, alleen mijn handtekening is nodig om dit tot stand te brengen.’ De medewerker zei ‘dat klopt, meneer wilt eigenlijk de rekening opzeggen, maar weet dat uw handtekening voor nodig is.’ Ik zei ‘welke bankrekeningnummer heeft meneer doorgegeven om het geld naartoe te laten overmaken?’ De medewerker liet me een rekeningnummer zien, en ik zei ‘luister meneer, ik ben vele jaren mishandeld door deze man. Ik ben zonder een kopercent op zak gevlucht naar India. Dit geld is niet van mij, of van mijn ex-man. We hebben destijds gezegd dat dit geld voor de kinderen is. Nu wilt mijn ex-man ook dit geld in eigen zakken stoppen, of aan zijn familie en vrienden besteden. Ik wil dat dit geld naar mijn kinderen gaat, en niet anders. Ik zal u rekeningnummer van beide kinderen geven, dan kunt u voor ieders de helft van het bedrag overmaken.’ De medewerker zei ‘ik denk niet dat meneer het hiermee eens zal zijn.’ Ik zei ‘dat weet ik, maar hij hoeft niet te weten wat ik van plan ben. U hoeft hem alleen te informeren dat ik bereid ben mijn handtekening te zetten, als de bankrekening van beide kinderen is vermeld.’ De medewerker zei ‘het kan niet naar het rekeningnummer van beide kinderen, zoals u wilt. Het gehele bedrag kan naar een bankrekening.’ Ik zei ‘goed, geen probleem. Dan wil ik dat het geld wordt overgemaakt naar het bankrekeningnummer van mijn zoon. Mijn ex-man is laf en zal niets durven bij mijn zoon.’ De medewerker zei ‘u kunt alvast het document ondertekenen, dan bel ik uw ex-man op.’ Ik keek de man aan en zei ‘nee, dat doe ik niet. Mijn handtekening wordt gezet als mijn ex-man akkoord gaat dat het geld op het rekeningnummer van mijn zoon wordt overgemaakt. Als ik nu teken, zonder dat hij akkoord gaat met mijn wens, dan gaat het geld alsnog naar hem.’ De medewerker belde mijn ex-man op…’

De medewerker vertelde aan Sunil dat ik het document wilde ondertekenen, als het naar het rekeningnummer van mijn zoon werd overgemaakt. In eerste instantie weigerde Sunil hiermee akkoord te gaan, en ze medewerker zei ‘dan zal mevrouw niet tekenen. Als u beide niet tekenen, zal het geld nooit kunnen worden weggehaald. Aan u de keuze.’ Ik hoorde Sunil zeggen ‘ok, ik ga akkoord dat het geld naar het rekeningnummer van onze zoon wordt overgemaakt.’ De medewerker vroeg hem nog een keer ter bevestiging voor zijn akkoord, en Sunil zei zonder twijfel ‘ja, ik ga akkoord. Ik regel het wel met mijn zoon.’ Ik wist niet wat ik hoorde en werd emotioneel, alsof een last van mijn schouders was gevallen. Het geld gaat naar beide kinderen. Ik kon de medewerker wel kussen van blijdschap. Ik bedankte hem en zei ‘ik ben bezig met een boek schrijven over mijn leven met deze man. Ik zal u een exemplaar sturen dan kunt u zelf lezen wat mijn kinderen en ik hebben meegemaakt.’ De man zei ‘daar houd ik u aan. Ik wil uw boek graag lezen.’ Ik heb inderdaad nadat mijn boek was gepubliceerd, een exemplaar naar de medewerker gestuurd. Ik verliet de kamer, zag Dev zitten…rende op hem af en riep ‘I did it, I did it Dev,’ Ik heb gehuild, en voelde een ontlading. Dit is het minst wat ik voor mijn kinderen kon doen.

Ik belde mijn kinderen op en zei ‘luister goed, het geld komt op rekeningnummer van Damian (mijn zoon), ieders de helft. Dan hebben jullie tenminste iets wat jullie toekomt.’ Met deze woorden en trillende benen zei ik ‘jongens, ik ga terug naar India. Kunnen jullie het aan? Mijn zoon zei ‘ma, denk je dat papa nu tegen me op kan?’ Dat klopt, mijn zoon was een beer van een vent geworden…

Dev was woest, maar hij kon niets doen…

Ergens was ik in de zevende hemel. Ik had Sunil weer een lesje geleerd.

Dev en ik zijn de volgende dag vertrokken naar India…mijn veilige thuishaven.

Met liefde

Lolita Soedamah