Onze kinderen…geen respect meer?

De laatste tijd gaat er een vraag door mijn hoofd ´wat bezielt de jonge ouders van nu?´

Tijdens het behandelen van mijn cliënten krijg ik vaak te horen ´ik mag mijn kleinkinderen niet zien. Mijn kinderen willen bepalen hoe ik mijn leven lijd. Ik mag niet gewoon grootouder zijn.´

Vaak gaat het om kinderen uit een gebroken gezin, waarvan vaak de vader veel geweld gebruikte naar moeder en kinderen.

Wat ik vaak te horen krijg is het volgende ´mijn ex-man mishandelde me altijd in bijzijn van onze kinderen. Zelfs na de scheiding liet hij ons niet met rust. Hij dreigde mij en de kinderen te vermoorden. Ik heb vaak de politie gebeld, maar die deden niets, want mijn ex-man bleef binnen de grenzen van de wet met zijn bedreigingen. Mijn kinderen zijn allemaal nu volwassen en hebben een eigen leven. Ik mag geen andere man in mijn leven hebben. Ik moet me kleden naar wat mijn kinderen willen zien. Zodra ik in de ogen van mijn kinderen niet binnen de lijnen van hun wetten loop, word ik gestraft doordat ze dan de kleinkinderen bij me weghouden. De kinderen verwijten me nu dat ik eerder had moeten scheiden van hun vader, dan waren ze misschien minder getraumatiseerd.´

Dit is het kort het verhaal van veel moeders.

Als ik de verhalen hoor dan stelt het me gerust, want ik ben niet de enige ben. In mijn boek ´hoe ging het verder na 2003´ zal ik uitgebreid beschrijven hoe ik ben gestraft door mijn kinderen.

Als jouw volwassen kinderen voor je willen bepalen hoe jij je leven moet leiden dan wordt je een lijder in je eigen leven.

Ik heb er nu voor gekozen mijn kinderen te laten met hun mening, hun straffen, hun veroordeling. Ik ga verder met mijn leven, want ik wil bepalen hoe ik mijn leven inhoud geef en niet mijn kinderen. Hopelijk doen zij het beter dan ik heb gedaan.

De grens is bereikt…

Wie contact met me wil onderhouden zal me moeten accepteren zoals ik ben.

Geloof me, als ik net zo respectloos met mijn moeder was omgegaan als mijn kinderen met me omgaan, dan had ik allang een Surinaamse koekenpan naar mijn hoofd geslingerd gekregen.

Ik ben geboren als Lolita Soedamah, niet als mama.

Met liefde

Lolita Soedamah