Hoe ging het verder… …na ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw’ 1

Nadat mijn eerste boek ´Mishandeling Hindostaanse vrouw´ werd gepubliceerd, waarin ik mijn ellendig leven vanaf 1980 tot en met 2003 beschreef. Velen waren benieuwd hoe me was vergaan in India, mijn nieuwe thuis.

In dit boek zal ik gedetailleerd vertellen over mijn (liefdes) leven in India.

Veel lees plezier.

Hoe ging het verder…

…na ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw’

Voordat ik begin met het schrijven over mijn leven vanaf september 2003, ga even terug naar wat er gebeurde tussen 1980 en 2003.

In mijn boek ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw’ beschreef ik mijn leven vanaf mijn prille jeugd in Suriname en de verhuizing naar Nederland waar mijn puberteit begon. Aan mijn schooltijd in Nederland heb ik hele mooie herinneringen, mijn eerste vriendje en de ultieme vrijheid die ik genoot. Een gewoon meisje, een vervelende puber die graag haar weekeinde doorbracht in de plaatselijke disco. Een gewoon meisje die zorgeloos door het leven huppelde nog niet klaar om volwassen te zijn.

Op zevenentwintig november negentien tachtig kwam een abrupt einde aan mijn zorgeloze jeugd. Mijn moeder overleed op die dag, een dag die altijd als een zwarte bladzijde in mijn leven zal zijn. Ik ging op zesentwintig november naar bed als kind van achttien jaar en werd wakker in een aardbeving die me het gevoel gaf een vrouw van tachtig te zijn. Vanaf dat moment is mijn leven alleen maar in een neerwaartse spiraal geweest. Tot aan de crematie van mijn moeder leefde ik in een roes en was stellig van overtuigd dat mama ieder moment wakker zou worden. Ik weigerde te geloven dat mama dood was en iedere keer als ik naar het mortuarium ging huilde ik niet. Iedereen om me heen huilde terwijl ik naar mama keek wachtend op een teken van leven. Af en toe raakte ik mama’s gezicht aan en zei in gedachten ‘mama, nu is het genoeg wordt wakker.’ Helaas werd mama niet wakker en reden we een week nadat ze was overleden met haar lijk naar het crematorium. De auto waarin ik zat reed precies achter auto met de kist waarin mama lag. Terwijl de stoet naar het crematorium reed zei ik in gedachten ‘mama, wakker worden anders gaan ze je levend verbranden en dat wil ik niet. Jij en ik weten dat je nog in leven bent, word maar wakker, het is nu genoeg geweest.’ Mama werd niet meer wakker, het besef kwam toen de kist naar de beneden verdieping van het crematorium ging. Mama werd naar de oven gebracht…het idee maakte me ziek.

Een maand later werd ik op een nette manier door mijn derde broer geïnformeerd dat ik bij mijn oudste broer moest gaan wonen. Ik weigerde omdat ik vond recht te hebben in het huis te blijven wonen waar ik met mama woonde. Op mijn vraag waarom ik plots bij mijn oudste broer moest gaan wonen zei mijn derde broer ‘mijn vrouw wilt je niet in huis hebben omdat je een meisje bent en meisjes kunnen voor schande in de familie zorgen.’ Ik was heel verbaasd, dit hadden mijn ouders me nooit vertelt.

Vanaf dat moment belandde ik in een nachtmerrie die drieëntwintig jaar zou duren.

Na drieëntwintig jaar in een nachtmerrie te hebben geleefd besloot ik in 2003 te vluchten…naar India.

Na de dood van mijn moeder werd ik een thuisloze en woonde bij iedereen die me even onderdak wilde geven.

Toen mijn mama leefde, had ik een zorgeloze jeugd in mijn eigen slaapkamer met ontelbare posters van popsterren aan de muur. Na mama’s dood sliep ik op zolders en de muren waren kaal. Na mama’s dood voelde ik me verloren. Ik was als een stuurloos schip op zee. Als ik nu terugdenk dan zeg ik ‘Lolita, je hebt ondanks dat je een stuurloos schip op zee was, toch het schip drijvende kunnen houden tot je veilig aan land was.’ Ja, ik bereikte mijn veilige haven in 2003.

Ik zal af en toe schrijven over de periode van 1980 tot en met 2003, maar nu wil ik eindelijk beginnen vanaf september 2003. Wat gebeurde er toch allemaal daar in India? Ik zal niet alleen over mijn leven na 2003 schrijven. Er is iets wat velen niet weten maar wat ik wel met mijn lezers zal delen. Velen weten over het bestaan van Dev, maar er is nog een man die als een rode draad door mijn leven loopt. Zijn naam is Dominic en speelt als sinds 1998 een hele belangrijke rol in mijn leven. De spanning tussen ons, de man voor wie ik een zwakte heb maar die ik van tijd tot tijd niet helemaal snap. Dominic, de man die ik in stilte liefhad.

Ik werd op Schiphol afgezet door mijn jongste broertje die wachtte tot ik voorbij de douane was. Ik zwaaide nog een laatste keer naar mijn broertje. Dev wist dat ik op het punt van vertrekken stond en stuurde een bericht ‘ik zal gerust zijn als je eenmaal op Indiase bodem bent.’

Het vliegtuig landde ’s nachts op de luchthaven van Mumbai. Was ik nu echt vrij? Ik had gemengde gevoelens, maar toen ik mijn telefoon aanzette, zag ik een bericht van Dev ‘Welcome to India’ en relevante informatie over het hotel die hij voor me had geboekt. Eenmaal in het hotel stuurde ik Dev een bericht dat ik op plaats van bestemming was en dat de kamer er fantastisch uitzag. Helemaal verzonken in gedachten over wat er allemaal gebeurd was schrok ik van het telefoongerinkel. Het was Dev die vroeg of alles naar wens was. Ik bedankte hem, maar daar wilde hij niets van weten. Dev zei dat ik maar moest genieten van de rust en vooral bijkomen van de reis. Ik nam me voor veel te slapen want dat had ik de laatste tijd bijna niet gedaan. Dev belde iedere dag op. In mijn boek ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw’ staat uitgebreid beschreven hoe Dev en ik elkaar hebben leren kennen. Daar ga ik het nu niet over hebben.

Dev woonde in Delhi en ik zat in een hotel in Mumbai en we wisten nog steeds niet hoe de ander eruit zag. We kenden elkaar alleen van een stem door de telefoon. Drie dagen heb ik in spanning gezeten in het hotel in Mumbai, maar durfde niet aan Dev te vragen wanneer we elkaar zouden ontmoeten. Ik was zo gewend aan de warme stem waarop ik verliefd werd. De stem die me geruststelde, de stem die me hoop gaf. Wilde ik dat de stem veranderde in een fysiek persoon? Wat als ik de persoon achter de stem niet leuk zou vinden? Wat als de persoon achter de stem een nog groter monster was dan mijn ex-man?

Drie dagen later belde Dev en zei ‘ik ben in Mumbai’, mijn hart begon sneller te kloppen ‘nu ga ik eindelijk de stem ontmoeten.’ Hij wilde een auto sturen, maar ik stond erop zelf een taxi te pakken. Hij gaf me het adres van Marriott hotel. Eerlijk gezegd had ik nog nooit van Marriott hotel gehoord. Ik was verdorie in Nickerie geboren en verhuisde later naar een klein dorpje in Nederland. Ik gooide wat kleren in een tas, rende naar buiten om een taxi te pakken die me heel snel naar Dev zou brengen.

De taxichauffeur stopte bij een gebouw die ik vaker had gezien en die ik heel mooi vond, maar ik wist niet dat het een hotel was. De chauffeur keek me aan en zei ‘madam, Marriott hotel.’ Ik betaalde de chauffeur, stapte uit en liep naar binnen. Eenmaal in het hotel, keek ik mijn ogen uit en dacht ‘waar ben ik terecht gekomen. Het leek op een kasteel uit een sprookje.’ Met knikkende knieën liep ik naar de balie, een receptioniste vroeg ‘madam, kan ik u helpen?’ Ik keek haar aan en zei ‘ja, ik kom voor de heer Dev’ en gaf haar het kamernummer van Dev. De dame zei ‘heeft u een afspraak met de heer Dev?’ Oh jee, ik voelde me steeds ongemakkelijker worden en knikte. De receptioniste vroeg me plaats te nemen, ze ging de heer Dev informeren over mijn komst. Ik staarde naar het plafond en dacht na wat de receptioniste zei ‘ik zal de heer Dev informeren dat u er bent.’ Hoe meer ik nadacht over deze woorden des te ongemakkelijker ik me voelde. Wie was deze man? Terwijl ik verzonken was in gedachten hoorde ik de bekende warme stem ‘Hi.’ Ik stond op terwijl ik me omdraaide richting de stem.  Ik keek recht in de ogen van de stem die nu een gezicht had. Heel even stonden we allebei helemaal bevroren naar elkaar te staren totdat Dev zei ‘zullen we een kopje koffie gaan drinken?’ Ik zei heel zachtjes ‘ik drink geen koffie’ waarop Dev zei ‘zullen we naar de kamer gaan?’ In stilte liepen we naar zijn kamer en ik dacht ‘je weet toch dat ik geen koffie lust dat had ik verteld.’ Ondanks de spanning voelde Dev’s aanwezigheid erg vertrouwd aan. Het was alsof we elkaar al jaren kenden. We stonden in de lift en ik durfde hem niet aan te kijken. We liepen zijn kamer binnen en mijn mond viel open van verbazing, het leek wel een groot appartement. Zoiets moois had ik nog nooit gezien. Heel even stond ik stil en observeerde waar Dev ging zitten want ik wilde niet dat hij naast me kwam zitten. Gelukkig ging hij tegenover me zitten en dat voelde veilig.

Dev en ik zaten tegenover elkaar en konden geen woord uitbrengen. Gelukkig zei Dev ‘zullen we gaan lunchen?’ Pfffft, wat was ik blij om even uit de kamer te gaan. Voordat we de deur uitliepen zei ik ‘Dev, ik had je beloofd een dikke knuffel te geven als we elkaar zouden ontmoeten.’ Ik pakte Dev vast en gaf hem een stevige knuffel waarop hij zei ‘laten we de lunch vergeten’ en hij wees naar het bed. Ik moest lachen en zei ‘nee, laten we gaan lunchen.’ Wat was ik een schijter, eindelijk de man van mijn dromen ontmoet en ik was bang dat hij me zou aanraken. Ook de lunch was geen succes want Dev en ik waren nog steeds stil. Af en toe keken we elkaar aan met een lach tot Dev zei ‘zullen we naar de kamer gaan?’ Alweer kreeg ik een ongemakkelijk gevoel en alweer knikte ik. Eenmaal in de kamer gingen we weer tegenover elkaar zitten. Nog steeds kwam er geen woord uit totdat Dev zei ‘je had toch een tatoeage op je enkel. Mag ik die zien?’ Ik trok mijn broekspijp omhoog en toonde mijn Tatoeage. Dev stond op en ging voor me knielen, pakte mijn been vast en kuste mijn tatoeage. Op dat moment dacht ik ‘oh jee, nu gaat het gebeuren, nu kom ik er niet meer onderuit.’ Dev ging naast me zitten en kuste mijn hand terwijl hij zei ‘wat ben je een mooie vrouw. Ik had nooit gedacht dat ik je zou ontmoeten.’ Terwijl hij deze woorden uitsprak raakten zijn lippen dat van mij. Ik sloot mijn ogen en liet het gebeuren. Boven verwachting betrapte ik mezelf erop het leuk te vinden dat hij me kuste. Het bleef niet bij het kussen want ik voelde Dev’s handen op mijn borsten. Hij begon mijn knopen open te maken en ik zei ‘niet hier’ en wees naar het bed.

Ik ging op het bed zitten, Dev liep naar me toe en knielde voor me. Hij pakte mijn voeten vast en begon ze te kussen. Ik kroop helemaal in elkaar van schaamte en tegelijk genoot ik. Plots dacht ik ‘oh mijn God wat ben ik aan het doen’ en zei ‘Dev, ik moet even naar het toilet.’

Na gebruik te hebben gemaakt van het toilet liep ik terug naar het bed waar Dev op me lag te wachten. Heel even dacht ik ‘zou hij vaker vrouwen op deze manier naar zijn hotelkamer laten komen voor seks?’ Ik ging naast Dev liggen en ik voelde hoe zijn hand richting mijn vagina ging. Helemaal verstijfd duwde ik zachtjes zijn handen weg. Dev begon hevig mijn nek te kussen en zei ‘eindelijk mag ik je in mijn armen sluiten.’ Op dat moment smolt ik helemaal weg en gaf me helemaal over aan Dev. Ik heb me geen moment schuldig gevoeld, maar had juist een heel vertrouwd en prettig gevoel van binnen. Was Dev de man van mijn leven, was hij mijn droomprins, had ik over hem gedroomd meer dan een jaar geleden? Allemaal vragen in mijn hoofd terwijl Dev me nog stevig in zijn armen hield. Ik voelde me zo veilig in de armen van Dev en wilde de rest van mijn leven in zijn armen doorbrengen.

Mijn sprookjesgevoel duurde niet lang…

Dev zei heel voorzichtig ‘ik heb straks een meeting en ga je vragen om terug te gaan naar je hotel.’ Het was alsof mijn wereld instortte, maar ik liet niets merken. Ik pakte mijn spullen, groette Dev en rende naar buiten om een taxi te pakken. Onderweg naar mijn hotel moest ik mijn tranen bedwingen ‘oh mijn god, Dev had me gewoon gebruikt voor seks.’ Ik voelde me vies en wilde douchen en op dat moment besloot ik om terug te gaan naar Nederland. Ik wilde terug naar de man die me drieëntwintig jaar had mishandeld. Liever mishandeld worden in Nederland dan misbruikt worden in India. Waarom was ik als een kip zonder kop naar India gegaan? Ik was misbruikt door Dev en het was mij eigen schuld. Ík ga terug naar Nederland. ´Ik ga terug naar mijn vertrouwde omgeving.’

Mijn sprookje was aan diggelen geslagen…

Eindelijk was ik bij mijn hotel. Ik stopte wat geld in de handen van de taxi chauffeur en sprong zo snel ik kon uit de taxi. Ik rende naar de lift…de paar minuten van de taxi naar mijn hotelkamer leken wel een paar uren. Ik wilde onzichtbaar worden. Het was alsof iedereen aan me kon zien dat Dev me had gebruikt voor seks. Eenmaal op de kamer, deed ik zo snel ik kon mijn kleren uit en rende naar de badkamer. Ik weet niet hoe lang ik onder de douche heb gestaan. De tranen rolden over mijn wangen als een waterval. Ik gebruikte veel zeep om mezelf schoon te maken en beloofde mezelf dit voorval te vergeten. Ik zal kruipend op mijn knieën teruggaan naar de man die me vele jaren had mishandeld. Voortaan zal ik de mishandelingen voor lief nemen.

Na lang onder de douche te hebben gestaan ging ik in bed liggen en kon niet stoppen met huilen. Wat had ik met mijn leven gedaan. Als mijn man erachter komt dat ik met Dev het bed heb gedeeld zal hij me meer dan tevoren mishandelen. Misschien is het goed als ik zelfmoord pleeg dan ben ik af van mishandelingen en misbruik.

Het werd steeds later, het was al na twaalven ’s nachts en ik lag nog wakker.

Ik wil Dev nooit meer zien…nooit meer.

Op dat moment gaat de telefoon…

Het was Dev die vroeg of ik alles goed was, of ik al in bed lag. Ik moest mijn tranen bedwingen toen ik Dev’s stem hoorde. Heel zachtjes zei ik ‘alles is goed.’ Dev zei ‘doe de deur open.’ Zo snel als ik kon, rende ik richting de deur die ik heel voorzichtig opendeed. Daar stond Dev met een lach op zijn gezicht naar me te kijken. Ik stond met betraande ogen naar Dev te kijken, waarop Dev zei ‘laat je me niet binnen?’ Alsof ik wakker schrok zei ik heel snel ‘kom alsjeblieft binnen.’ Dev stapte mijn kamer binnen, pakte mijn gezicht vast en zei ‘ik weet niet wat je met me hebt gedaan. Ik kan je gewoon niet uit mijn hoofd krijgen. Je hebt me behekst.’ Ik kon mijn tranen niet meer bedwingen en barstte huilen uit waarop Dev vroeg ‘wat is er, vind je het niet leuk dat je me hebt behekst?’ Door mijn tranen heen zei ik ‘nee, ik vind het leuk dat ik je heb behekst, maar ik dacht dat je me nooit meer wilde zien. Ik dacht dat je me alleen wilde gebruiken voor seks net als je bij alle andere vrouwen hebt gedaan.’ Dev moest heel hard lachen, pakte mijn hand vast en sleurde me naar het bed. We zaten naast elkaar op het bed, Dev pakte mijn handen en zei ‘nog nooit in mijn leven heb ik zoveel gevoelens voor een vrouw gehad. Je weet niet hoeveel ik van je houd. Ik kan me geen leven meer voorstellen zonder jou. Soedamah, I love you so much, you can’t imagine. You are in my whole system.’ Plots zei Dev ‘alsof we elkaar eerder hebben ontmoet.’ Ik omhelsde Dev en zei ‘we hebben elkaar al eerder ontmoet, in mijn droom. Ik weet nu zeker dat jij het was.’ Ik vertelde Dev dat ik een paar jaren geleden een droom kreeg dat er een man in mijn leven zou komen die heel veel van me zou houden.’ Dev kreeg tranen in zijn ogen en zei ‘ik weet niet waar ik dit aan te danken heb dat ik je nu in mijn leven mag hebben. Al jaren voelde ik alsof er iets miste in mijn leven, en nu voelt het alsof alles compleet is.’ We pakten elkaar stevig vast en vielen in slaap.

Ik werd wakker gekust, deed mijn ogen open en keek recht in de ogen van Dev.

We bleven een paar seconden naar elkaar staren en Dev zei ‘volgens mij heb ik meer dan een uur naar je gestaard terwijl je sliep. Ik kan nog steeds niet geloven dat je bij me bent.’ Ik begon te huilen van blijdschap, zoveel liefde was ik niet meer gewend. Dev fluisterde in mijn oren ‘ga nooit meer uit mijn leven.’

Het was alsof ik in een sprookje terecht was gekomen. Dev was mijn prins op het witte paard die me had gered uit de klauwen van de demon Sunil (mijn ex-man). Was ik nu eindelijk veilig?

Nee, ik was nog niet veilig want Sunil was erachter gekomen dat ik in India zat. Hij belde op, maar ik besloot zijn telefoontjes niet aan te nemen. Ik vertelde aan Dev dat Sunil wist waar ik was, hij garandeerde me dat ik echt veilig was in India. Dev vertelde dat Sunil ook hem had gebeld. Ik wist dat ik veilig was in India, en toch twijfelde ik want  Sunil was tot alles in staat.

Sunil had ingebroken in mijn Hotmail account en op die manier het telefoonnummer van Dev achterhaald.

Sunil had Dev gebeld met het verzoek om me terug te sturen naar Nederland, die op zijn beurt zei ´als Lolita terug wil naar Nederland dan zal ik naar de luchthaven brengen. Ze is vrij om te gaan, maar ook vrij om in India te blijven. Als Lolita besluit om in India te blijven dan zal ik ervoor zorgen dat niemand haar ooit weer pijn doet. Ik bezit het geld en de middelen om haar veiligheid te waarborgen. Eenieder die zal proberen haar op welke manier dan ook pijn te doen zal met mij te maken krijgen.´ Sunil die altijd graag zijn machogedrag aan iedereen toonde en erop geilde dat mensen bang voor hem waren, moest nu een toontje lager zingen. Sunil had geen gelijke in Dev gevonden, maar iemand die ver boven hem stond.

India, het land waar ik vanaf mijn kinderjaren wilde zijn, is nu werkelijkheid. Ik was eindelijk thuis…in India.

Een maand heb ik in het hotel verbleven. Later kwam ik erachter dat de hoteleigenaar een goede vriend van Dev was. De hoteleigenaar had opdracht gekregen niemand toe te laten tot kamer. Niemand mocht informatie over me krijgen. Hoe laat ik de deur uitging, hoe laat ik terugkwam, wat ik had gegeten, hoe laat ik had gegeten…Dev kreeg alle informatie van de hoteleigenaar.

Een maand later vroeg Dev me of ik terug wilde naar Nederland of in India wilde blijven. Ik hoefde niet lang na te denken en zei meteen ´I want to stay here.´  Dev pakte me stevig vast en ik voelde zijn tranen op mijn wangen. We keken elkaar aan en Dev zei ´ik was bang dat je terug zou gaan naar Nederland. Mijn hele leven was ik op zoek naar liefde, die heb ik eindelijk gevonden en dat ben jij…mijn liefde. Ga nooit meer uit mijn leven, alsjeblieft.´  Dev vertelde me dat hij een grote kamer voor me zou huren waar de eigenaren goed voor me zouden zorgen. Hij wilde niet dat ik meteen op mezelf ging wonen in de enorme stad. Ik moest zeker een halfjaar wennen en vierentwintig uur mensen om me heen hebben op wie ik kon terugvallen als er iets was. Dev woonde in Delhi en ik zat in Mumbai, twee uren vliegen verwijderd van elkaar.

Dev huurde een kamer voor me in een mooi gebied in Mumbai, Juhu. Ik zat op steenworp afstand van het strand en de markt en wat winkels. Ik voelde me meteen thuis en veilig op mijn kamer. De kamer had een eigen ingang dus zag ik de eigenaar en zijn vrouw bijna nooit. Ik werd volledig verzorgd door de eigenaar en zijn gezin, en hun bedienden. Ja, ze hadden tal van bedienden rondlopen die mijn kamer schoon maakten, mijn kleren werden gewassen en gestreken, eten werd naar mijn kamer gebracht.

Op enig moment begon ik me te vervelen, de hele dag alleen maar televisie kijken, shoppen en naar het strand gaan…niet echt mijn manier van leven. Ik kwam wel helemaal tot rust, geen zorgen en nooit meer angstig zijn. Ik begon de dagen te tellen dat ik niet meer mishandeld werd. Iedere keer als Dev belde, zei ik ´het zijn al vijf dagen, een week, een maand dat ik niet ben mishandeld of verkracht.´ Dev zei dan ´en dat zal ook nooit meer gebeuren.´ Verveling sloeg toe want ik had onderhand alle Malls van Mumbai bezocht en de televisie maakte me ook niet blij. Uit verveling begon ik ruzie te maken met Dev. Bij ieder telefoongesprek die we hadden klaagde ik over de viezigheid in Mumbai, het dom gedrag van de mensen, vertelde hoe schoon Nederland was. Dev zei nooit iets terug, hij werd nooit boos…tot op een avond. Het was weer zo een ochtend met geklaag tegen Dev en het neerhalen van de Indiërs en hun denkwijzen. Dev zei niets, zoals altijd. Rond zeven uur die avond ging de deurbel. Toen ik de deur opendeed stond Dev tot mijn verrassing voor mijn neus en ik vroeg ´wat doe jij hier?´ Dev keek me aan en zei ´ik ben gekomen om je naar de luchthaven te brengen, je gaat terug naar Nederland.´ Waar had hij het over ´ik terug naar Nederland?´ Wat is er aan de hand, waarom moet ik terug naar Nederland?´ Dev pakte mijn hand vast en trok me naar het bed en duwde me om te gaan zitten. Ik was helemaal perplex ´wat is hij nu aan het doen. Gaat ook hij me mishandelen?´ Ik voelde de tranen branden achter mijn ogen, maar ik slikte ze weg. Dev keek me heel boos aan, pakte me bij mijn armen vast. Op dat moment kroop ik helemaal in elkaar en klapte dicht terwijl Dev heel boos zei ´kijk me aan, kijk me aan Soedamah!´ Ik voelde angst in me opkomen…

Lees binnenkort over mijn leven na mijn vlucht naar India in 2003…

Met liefde

Lolita Soedamah