Wie was die man…ons vader.

Surinaamse mannen staan bekend om het hebben van ´buitenvrouwen´.

Voor ´niet Surinaams´ publiek ga ik even uitleggen wat een ´buitenvrouw´ is. De getrouwde man heeft naast een gezin met zijn wettelijke echtgenote, ook een gezin met zijn maîtresse. De vaste relatie met een buitenvrouw is geen geheim voor de omgeving, zelfs de getrouwde vrouw weet het. Vaak worden de kinderen van de buitenvrouw niet erkend door haar getrouwde vriend. In Suriname lopen er heel veel ´niet´ erkende kinderen rond. Ik ben zo een ´niet´ erkend kind.

Mijn vader was een lieve en knuffel papa. Als hij thuis was kon ik de hele dag tegen hem aanhangen. Ik kan me niet herinneren dat papa ooit boos is geweest op me. Nog nooit heeft hij me een tik verkocht. Ik had stelde altijd veel vragen en hij beantwoordde deze met alle geduld van de wereld. Als ik huilde dan troostte hij me. Ik wist dat papa twee vrouwen had, met wie hij in totaal achttien kinderen heeft gehad. Dertien met zijn wettelijke echtgenote en vijf met mijn moeder. Soms ging ik samen met papa op bezoek bij zijn wettelijke echtgenote. Ze was een hele aardige vrouw, nooit heeft ze me laten voelen dat ik het ´niet´ erkend kind van haar man was. De ´erkende´ kinderen kwamen ook bij ons op bezoek. We speelden, je zou bijna willen zeggen ´one big happy family´.

Naarmate ik ouder werd, groeide de nieuwsgierigheid te weten hoe papa met hun omging. Was papa net zo lief voor de kinderen die hij met zijn getrouwde vrouw had? Knuffelde hij ook veel met hen? Vertelde hij ze ook over Mahatma Gandhi of Swami Dayanand? Hield papa ook ellenlange gesprekken met hun als ze  stout waren geweest, zoals hij dat bij me deed?

Ik wilde gewoon weten.

Een paar jaren geleden besloot ik contact op te nemen met twee halfzussen van me. Ik heb ze eerlijk verteld dat ik van plan ben een website te laten bouwen, en dat ik over ons vader wilde schrijven.

Wie was de man die we allemaal ´papa´ noemden?

Ik werd hartelijk ontvangen door mijn twee halfzussen ´Maya en Tara.´ Het voelde super om bij hen te zijn, een gevoel van ´thuis´ zijn.

We zaten aan elkaar te vertellen dat het lang geleden was dat we elkaar hadden gezien. Wat me opviel was mijn enthousiaste en explosief karakter, terwijl mijn halfzussen Maya en Tara heel timide waren. Als ik lachte dan was er een aardbeving, terwijl Maya en Tara amper lachten. Maya zei ´je moeder was echt lief voor ons´, Tara bevestigde dit. Ik zei toen ´ohhhh, dank je wel, maar jullie moeder was ook echt lief hoor, alleen kon ik haar niet verstaan.´ Maya en Tara begonnen te lachen en zeiden ´ja, jullie spraken alleen maar Nederlands en ons moeder sprak alleen maar Hindoestaans. Jouw moeder heeft papa Nederlands leren praten en schrijven.´ Ik vertelde dat ik het als klein meisje heel vreemd vond dat mijn vader heel raar Nederlands sprak. Dat mijn moeder papa had verboden Hindoestaans met e te praten. Ik heb heel veel respect voor papa, per slot van rekening heeft hij echt moeite gedaan om zich verstaanbaar te maken door open te staan om Nederlands te leren. Ik vertelde aan Maya en Tara dat ik een dwingeland was als kind. Ik mocht met papa mee om stof uit te zoeken voor jurken, toen mijn ogen op een felle kleur hotpants viel. Ik zei tegen papa dat ik geen stof wilde maar de hotpants. Papa heeft me heel veel geduld moeten uitleggen dat mama het niet leuk zou vinden als we met hotpants thuis zouden komen in plaats van stof voor jurken. Ik zei toen tegen papa ´dan wil ik niets, als ik de hotpants niet mag dan niets.´ Wat heb ik het papa moeilijk gemaakt in stoffenwinkel, maar hij probeerde me te overtuigen. Uiteindelijk heb ik de stoffen uitgekozen, eentje was met een tijgerprint en de andere weet ik niet meer. Ik denk dat papa echt opgelucht was. Een paar dagen later kwam ik uit school en papa keek me lachend aan. Ik vloog hem om zijn nek en hij zei ´ik heb iets voor je.´ Hij gaf me een pakje en ik scheurde het open…ik riep heel hard ´mijn hotpants, mijn hotpants.´ Ik was het gelukkigste kind van de wereld met mijn hotpants. Ik zei tegen Maya en Tara ´ik vertikte het van die jurken te dragen die tot de knieën kwamen. Mijn jurken moesten net onder mijn bil zijn, als ik een keer ademhaalde kon iedereen mijn onderbroek zien.´ We moesten alle drie hartelijk lachen.

Maya en Tara keken me aan en zeiden ´mocht jij hotpants en hele korte jurken dragen?´ Ik was verbaasd met de vraag en zei ´natuurlijk mocht ik het. Het was papa die mijn moeder ervan wist te overtuigen om de hotpants voor me te kopen en hij zorgde ervoor dat mijn jurkjes ook op de juiste lengte voor me waren, zoals ik het wilde.´ Er viel een stilte…waarom?

Maya begon te vertellen ´papa was niet lief voor ons. Hij sloeg ons, en niet zomaar een corrigerende tik. Hij sloeg ons met vuisten, met voorwerpen, trapte tegen ons rug en buik. Hij heeft ons moeder ook veel mishandeld. Vaak hebben we met veel pijn en blauw plekken rondgelopen. Als ons jurk net boven de knieën was, dan scheurde hij letterlijk de kleren van ons lijf. Daar stonden we dan halfnaakt als hij dat deed. Nee, papa was niet lief voor ons. We zijn mishandeld en vernederd door papa.´ Nu viel ik stil…mijn papa?

Eigenlijk kreeg ik het benauwd, want ik voelde hun verdriet. Papa was lief voor me en gewelddadig naar Maya en Tara. Papa had twee persoonlijkheden, een lieve en een hele stoute. Mijn papa was dus Dr. Jekyll en Hyde! Dit kan niet waar zijn. Maya en Tara hadden het niet over mijn papa en ik zei ´weten jullie zeker dat we het over dezelfde papa hebben? Jullie vergissen je niet? Eigenlijk waren mijn vragen op dat moment gebaseerd op pure domheid, of ontkenning.

Ik bood mijn excuses aan Maya en Tara voor het gedrag van ons vader, niet dat het de trauma´s minder zou maken. Ik voelde me schuldig dat ik een fantastische jeugd had genoten.

In de trein terug naar huis bleef ik denken aan Maya en Tara. Ik probeerde te visualiseren hoe papa ze aan het mishandelen was. Nee, ik kon het niet.

Ik blijf contact onderhouden met Maya en Tara, twee fantastische dames.

Ik heb besloten om mijn papa te blijven herinneren als mijn teddybeer, want dat was papa voor me.

Papa, ik hou heel veel van je, en ben jou en mama erg dankbaar voor de fantastische jeugd die ik heb genoten.

Ik voel me niet geroepen om mijn ouders te veroordelen.

Met liefde

Lolita Soedamah