Het lot van veel Hindostaanse vrouwen…

Kies voor jezelf, blijf gezond

De Hindostaanse vrouw, een lijder in hart en nieren, en dat accepteert ze met al haar charmes. Waarom accepteert de Hindostaanse vrouw haar lijden nederig? Wat is haar lot?

De gesprekken die ik met veel Hindostaanse vrouwen voer heeft gemaakt dat ik een beeld kan schetsen. Het is niet leuk wat ik zal schrijven, maar het wel de realiteit van veel Hindostaanse vrouwen.

Hindostaanse meisjes worden vaak met veel regels en wetten opgevoed door de ouders. Ze moet ‘netjes’ trouwen vanuit het ouderlijk huis. Ze mag studeren om de wereld te laten zien dat de dochter een gestudeerde meid is, om vervolgens een even slimme jongen te vinden voor dochterlief. De jongen moet uit een ‘nette’ familie komen. De ouders van het meisje kijken alleen naar de achtergrond van de jongen, het maakt hen niet uit als hun dochter met een psychopaat of narcist trouwt. De ouders kunnen weliswaar ‘nette’ mensen zijn dat zegt nog niets over zoonlief.

Met veel tamtam, krokodillen tranen, en een groot ego vindt er een huwelijk plaats. De ouders zijn eindelijk af van de grootste last in hun leven, hun bloedeigen dochter. De dochter is geleerd om een perfecte echtgenote, schoondochter, moeder zijn. Dochter leert niet dat ze vooral haar eigen identiteit moet behouden…sorry, haar identiteit was al weggenomen door haar eigen ouders.

Haar eerste huwelijksnacht is niet wat ze er van had verwacht, het is niet een Bollywoodfilm. Haar man blijkt een alcoholist te zijn, en heeft losse handjes. Ze wordt zijn slaaf.

Kinderen worden geboren, schoonmoeder zwaait met de scepter. De jaren gaan voorbij, veel blauw plekken, veel vernederingen, man gaat vreemd met iedere vrouw die hij tegenkomt. Ze wordt een wrak.

Op een dag staat ze met een koffer bij haar ouders ‘papa, mama, ik kom terug naar huis. hij mishandelt me.’

Haar ouders nemen haar bij de hand en brengen haar terug naar haar beul. Ze is gedoemd te blijven bij haar beul.

Ze voelt hoe haar leven iedere dag nog dieper de put inzakt, ze heeft niet de kracht om zich omhoog te houden. Ze verdrinkt in een zee van ellende…haar lot. Naar de buitenwereld toe heeft ze een gelukkig huwelijk. Ze woont met haar narcistische man en kinderen in een koopwoning, mooie auto voor de deur, grote televisie in huis…altijd netjes gekleed. Haar omgeving prijst de man de hemel in, ze weet beter maar houdt haar mond om mishandelingen te voorkomen. De ellende achter gesloten deuren.

De jaren gaan voorbij, het leven gaat aan haar voorbij, haar kinderen bereiken de volwassen leeftijd. Haar man is nog steeds de narcist, zij is nog steeds zijn slaaf.

Ze wil vluchten uit haar gevangenis.

Ze besluit te vertrekken, vraagt een echtscheiding aan en gaat op zoek naar een eigen onderkomen. Eindelijk veilig.

Een paar jaren later krijgt haar nu ex-man een herseninfarct. Ze gaat verder met haar leven, ze is gelukkig.

Dan staan haar kinderen op enig moment bij haar op de stoep en eisen dat ze terug gaat naar hun zieke vader.

Ze weigert, maar heeft geen keuze. Haar kinderen zetten haar onderdruk ‘als je niet naar papa teruggaat dan willen we je nooit meer kennen.’

Ze kiest eieren voor haar geld en gaat terug naar de man die haar ooit zwaar mishandelde en vernederde.

Ze zal de rest van haar leven voor deze man moeten zorgen, want dat is haar lot.

Ze is terug naar af…terug naar haar verleden. Ze wordt nu niet mishandeld, ze blijft een slaaf.

Ze voelt zich iedere dag zieker worden, ze is ongelukkig maar heeft geen keuze. Haar kinderen hebben haar gedwongen terug te gaan naar hun vader, en dat heeft ze moeten accepteren.

Ze zal in onrust sterven, na haar dood zal men vol lof over haar spreken.

Ze was een goede echtgenote, ze was een perfecte moeder…ze had alles over voor haar gezin.

Het verhaal van veel Hindostaanse vrouwen…

Ik heb voor mezelf gekozen.

Met liefde

Lolita Soedamah