Alcohol…ooit mijn maatje…ik overwon.

Zo voelde ik me vaak…nu is het een yogaoefening geworden…zonder alcohol.

Ik heb mijn ouders nooit alcohol zien nuttigen. Tijdens mijn puberjaren dronk ik bier, dit vanuit stoer gedrag.

Mijn motto tijdens mijn jeugd in Nederland was BBD…Beer, Boys, Disco. Ik  genoot met volle teugen van mijn puberjaren, droomde over alles wat in sprookjes voorkwam. Als jeugd in de jaren ’70 was het leven simpel en mooi. Mijn weekenden waren…It’s time to Disco. Ik had een zorgeloze jeugd…

In 1980 kwam er een abrupt einde aan mijn zorgeloze jeugd. Op 26 november 1980 ging ik als kind met een zorgeloze jeugd naar bed, op 27 november 1980 moest ik plots volwassen zijn. Mijn moeder overleed in 1980, en met haar dood begon mijn ellende (lees mijn boek ‘Mishandeling Hindostaanse Vrouw).

Ik zal hier niet vertellen wat er allemaal is gebeurd na mijn moeders dood…ik ga gelijk naar het moment van mijn miserabele leven met de man die me drieëntwintig jaar heeft mishandeld.

Zoals ik eerder schreef, ik heb mijn ouders nooit alcohol zien nuttigen. Toen ik kennis maakte met de familie van mijn toenmalige echtgenoot verbaasde het me hoeveel alcohol deze mensen nuttigden. Het was altijd een vrolijke boel bij mijn schoonfamilie…veel lachen, veel eten, veel zuipen, veel dansen…het was de perfecte DDD-familie (dansi, daru, doksa). Voor allen die de drie D’s niet snappen, even een uitleg: DDD= Dansi (dans), Daru (whisky), Doksa (eend).

Ik besloot mee te doen om op die manier bij mijn perfecte DDD-schoonfamilie te horen. Wijn, whisky en rum waren mijn favoriete, nu ik volwassen was dronk ik niet om stoer te zijn…nee. Ik merkte dat de alcohol me in een roes bracht, mij ellende raakte op achtergrond…wat een fijn gevoel. Ieder slok smaakte naar meer, iedere roes werd een hunkering naar de volgende…de alcoholverslaving sloop in mijn leven.

Op enig moment betrapte ik mezelf dat mijn leven werd beheerst door alcohol. Iedere dag keek ik in de kast om er van verzekerd te zijn dat er genoeg wijn in huis was. Ik keek op de klok, wachtend tot het vier uur ’s middags was om mijn eerste glas wijn achterover te slaan. Ohhh, wat een lekker gevoel als de klok vier uur sloeg. Er was een probleem, niemand mocht weten dat ik een alcoholverslaving had.

Om mijn alcoholverslaving onzichtbaar te maken voor mijn toenmalige echtgenoot en de rest van de wereld, deed ik letterlijk water bij de wijn. Als ik een fles wijn had opengetrokken, dronk ik het niet helemaal leeg. Als ik de fles wijn voor de helft had leeg gezopen, vulde ik water om te voorkomen dat mijn man erachter zou komen dat ik alcoholist was.

Ik moet wel erbij zeggen dat in de periode van mijn alcoholverslaving, mijn leven tamelijk rustiger was. Mijn man mishandelde en vernederde me natuurlijk, maar het was alsof ik de pijn niet voelde. Als we ergens op bezoek gingen, hoopte ik dat alcoholische dranken er volop aanwezig waren.

Ik werd steeds roekeloos, reed auto onder invloed, en was steeds vaker onder invloed van alcohol terwijl ik twee jonge kinderen had. De ommezwaai kwam…

Na een aantal jaren in een roes van alcohol te hebben geleefd, merkte ik dat ik steeds meer een hekel kreeg aan mezelf. Ik voelde me een loser, een slechte moeder, een verschrikkelijk mens. Ik wilde niet meer verslaafd zijn aan alcohol, ik wilde weer gewoon zijn. Iedere dag beloofde ik mezelf dat ik zou stoppen met alcoholgebruik, maar iedere dag greep ik weer naar de fles wijn. Ik raakte steeds verder weg in een neerwaartse spiraal…ik walgde van mezelf. Tot die ene dag…

Ik kreeg te horen dat mijn vader, die in Suriname woonde, met vakantie naar Nederland zou komen. Na de dood van mijn moeder had ik mijn vader al acht jaren niet gezien…

Ik zou eindelijk mijn papa zien…oh jee, wat zou papa zeggen als hij erachter zou komen dat zijn kleine meid een alcoholverslaving had. De komst van mijn vader heeft me gemotiveerd om een einde te maken aan mijn alcoholverslaving.

Met mijn papa in mijn gedachte, schonk ik alle flessen wijn leeg. Ik wil geen alcoholist meer zijn…nooit meer. Mijn besluit om alcoholvrij te leven had ook een keerzijde…

Bij een bezoek aan mijn schoonfamilie, er was een feestje…zoals altijd DDD!

Ik moest sterk blijven.

Ik zat op een stoel te genieten van de drukte, de drank, de zogenaamde gezelligheid die men alleen kende met alcohol op. Hoe heb ik mijn leven zo kunnen vergallen door de drank, wat een idioot was ik. Op enig moment stond een tante van mijn man voor me met een glas wijn. Ik keek haar aan en zei ‘ik gebruik geen alcohol.’ De tante raakte geïrriteerd en zei ‘je bent de schoondochter van deze familie, en je moet meedoen.’ Ik zei wederom ‘ik gebruik geen alcohol’, waarop de tante zei ‘dan maar eentje, want ik ga de wijn niet weggooien.’ Ik zei ‘ik gebruik geen alcohol’, terwijl ik haar recht in de ogen aankeek. De tante zei ‘als je de wijn niet drinkt, dan ben je mijn schoondochter niet meer.’ Ik zag dat mijn man alles op een afstand aanschouwde, maar hij koos ervoor niets te zeggen. Ik zei ‘ik kies ervoor je schoondochter niet meer te zijn, maar ik weiger de wijn. Ik gebruik geen alcohol meer.’

De tante heeft uiteindelijk zelf de wijn opgedronken, en ze was heel erg boos op me.

Toen mijn papa naar Nederland kwam was ik totaal clean…

Ik heb mezelf uit een alcoholverslaving gehaald…een moeilijk taak…I DID IT!

Als je wilt overwinnen, blijf dan vooral jezelf…

BE YOU…

Met liefde

Lolita Soedamah